O uwikłaniu sztuki w gatunkowizm piszą w tym numerze “Artmixa” Dariusz Gzyra i Dorota Łagodzka. Gzyra, wpisując sztukę w szeroki kontekst funkcjonowania mechanizmów i obowiązywania norm gatunkowizmu, w których zwierzęta są uprzedmiotowione, pokazuje, że nie jest ona wyjątkiem oraz wskazuje na niezasadność tytułowego “wybiórczego oburzenia” na sztukę lub jej wybrane praktyki. Łagodzka natomiast analizuje relacje artystów ze zwierzętami w sztuce współczesnej w kontekście etyki antygatunkowizmu, wskazując na sytuacje konfliktu wartości etycznych i artystycznych.

Do powyższego problemu odnosi się także Jessica Ullrich, kuratorka berlińskich wystaw Tier-Werden, Mensch-Werden oraz Tierperspektiven, z którą rozmawia Dorota Łagodzka. Ullrich dostrzega postawy artystyczne podważające dotychczasowe hierarchie i opowiada jak reinterpretacja pojęć z filozofii Gillesa Deluze’ a i Felixa Guattariego stała się inspiracją do wystawy.

Do ontologicznych teorii tych filozofów odwołuje się również Marietta Radomska śledząc analogie pomiędzy gatunkowizmem a seksizmem. Swoje konkluzje ilustruje opowieścią o projekcie Art 185 – Interspecies Collaboration Lisy Jewbratt, artystki wideo i profesor na Uniwersytecie Kalifornijskim, który był częścią wystawy Intelligent Design: Interspecies Art.

Dyskurs dotyczący zwierząt nie-ludzkich bywa postrzegany w kontekście nowej myśli posthumanistycznej. Pojęcie posthumanizmuzmu nie zostało jednak jeszcze dostatecznie zdefiniowane, dopiero się formułuje. Niemniej odnosi się je do wszystkiego, co pozaludzkie, przekraczające antropocentryzm. Czy jednak przełamanie antropocentryzmu musi być tożsame z odejściem od humanizmu? Być może artystycznym przejawem posthumanizmu lub odwołaniem do zjawisk wpisywanych w jego obszar są prace Patricii Piccinini, o których pisze Agnieszka Pera oraz prace Sandy Skoglund, o których pisze Katarzyna Maniak. Zawarte w tych pracach pytanie o status istot półludzkich (u Piccinini) oraz o relacje między gatunkami (u Skoglund) wskazuje na antygatunkowistyczne zainteresowania w sztuce.

Problem granicy pomiędzy tym, co ludzkie i nie-ludzkie pojawia się również w tekstach literackich. Anna Orzechowska-Barcz dostrzega istotność postaci nie-ludzkich w Dziennikach Gombrowicza. Przedstawia analizę alternatywną wobec dotychczasowych interpretacji roli zwierząt w jego tekstach, sprowadzanej do symboli i metafor odnoszących się wyłącznie do świata ludzkiego.

Anna Wiatr natomiast analizując Krótki sen Jakoba Vossa Matthiasa Göritza zastanawia się nad literaturą jako sferą, która może wyprowadzić nas z pola śmierci i okrucieństwa.