Na niniejszy numer składa się szesnaście artykułów, w których szeroko definiowana problematyka mięsności zaprezentowana została z różnych perspektyw i z użyciem rozmaitych kluczy interpretacyjnych. Otwiera go tekst Dariusza Gzyry, w którym autor zastanawia się nad nieetycznym wykorzystaniem wizerunków zwierząt w reklamach, za punkt wyjścia przyjmując raport Zwierzęta w reklamie mięsa. Przykłady nieetycznej promocji stworzony w 2005 roku przez Stowarzyszenie Empatia. W kolejnych artykułach kwestia kulturowych i społecznych napięć wywoływanych przez mięso również została umieszczona w centrum rozmyślań. Ariel Modrzyk poddaje więc analizie społeczne procesy dewaluacji mięsa, Aleksandra Drzał‑Sierocka – kulinarny i kulturowy status ryby w Polsce jako pokarmu niemięsnego, Ludmiła Janion – toczący się w naszym kraju spór o ubój rytualny, Małgorzata Kowalewska – kontrowersje związane z foie gras i jego produkcją, Justyna Schollenberger – zjawisko diety BARF (Biologically Appropriate Raw Food/Bones And Raw Food) oraz dyskurs, jaki towarzyszy jej na forach internetowych, natomiast Arleta Galant – szczecińską legendę miejską o rzeźniku z Niebuszewa jako mit konstytuujący lokalną tożsamość.

Ostatni z wymienionych tekstów stanowi również wprowadzenie do części poświęconej kanibalizmowi. Rozpoczynają ją rozważania Wojciecha Boryszewskiego, który dostrzegł w ludożerstwie metaforę często wykorzystywaną w komunikacji masowej. W dwóch kolejnych artykułach zagadnienie kanibalizmu omówione zostało na przykładzie wybranych dzieł filmowych. Iga Łomanowska sięgnęła po Delicatessen (1991) w reżyserii Marca Caro i Jean‑Pierre’a Jeuneta, drobiazgowo interpretując podjęte w nim wątki kanibalskie. Anna Roszman przyjrzała się zaś Kanibalowi z Rotenburga (Grimm Love, 2006) w reżyserii Martina Weisza, analizując przedstawioną w nim historię w kategoriach opowieści tragicznej. W problematykę filmową wpisuje się także esej Marty Maciejewskiej, która za przedmiot swoich rozmyślań przyjęła motyw mięsa w twórczości Jana Švankmajera.

Ostatnia część dotyczy obszaru malarstwa, literatury i performansu, a mięso niekiedy funkcjonuje w niej jedynie jako pretekst, punkt wyjścia dla rozmyślań poszczególnych badaczy. Wojciech Kowalczyk opisuje więc wzajemne związki krwi i performansu, a Magdalena Tomaszewska‑Bolałek – obecność przedstawień mięsa w sztuce azjatyckiej. Autorzy dwóch kolejnych tekstów zaproponowali natomiast mięsiste interpretacje utworów literackich. Katarzyna Cupała przygląda się zatem poezji Jiřego Karáska ze Lvovic z perspektywy ukazanych w niej obrazów brutalnego seksu i gnijącego ciała, a Szymon Trusewicz analizuje wiersz Świdryga i Midryga Bolesława Leśmiana, podejmując między innymi wątek monstrualnej cielesności. Numer zamyka zaś artykuł Piotra G. Górniaka, dla którego motyw pożerania w malarstwie René Magritte’a stał się punktem wyjścia dla niezwykle subiektywnej, zindywidualizowanej wypowiedzi.